چاقی و اضطراب

دلایل زیادی وجود دارد که اضطراب می تواند باعث چاقی گردد. چاقی مفرط و اضافه وزن هم اعتماد به نفس را از فرد می گیرند، هم با بهم ریختن هورمون ها، منجر به دیگر رفتارهای مولد تشویش و اضطراب در فرد می شوند. چاقی لزوماً به صورت مستقیم باعث اضطراب نمی شود اما ممکن است در آن دخیل باشد، یعنی یک رابطه مستقیم بین این دو امر وجود دارد. اما آیا ممکن است خود اضطراب باعث چاقی شود؟ در این مقاله ما به این امر مهم خواهیم پرداخت که چه رابطه ای بین چاقی و اضطراب وجو دارد، برای درک عمیق این مبحث تا انتها با ما همراه باشید.

آیا اضطراب باعث چاقی می شود؟

چندین مطالعه تحقیقاتی نشان داده است که چاقی با اختلالات خلقی و اضطرابی ارتباط دارد. این بدان معناست که اگر چاق هستید، احتمالاً از بیماری روانی مانند افسردگی یا اضطراب رنج می برید. شاید برای شما سوال باشد که آیا چاقی باعث مشکلات روانی می شود یا برعکس؟ ماهیت رابطه بین چاقی و سلامت روان در افراد مختلف متفاوت است. برای برخی از افراد، ناراحتی و احساس های منفی ممکن است منجر به پرخوری شود؛ زیرا که غذا می تواند راهی برای مقابله با استرس باشد و در نهایت این “خوردن ناشی از استرس و ناراحتی” می تواند منجر به افزایش وزن بیش از حد و چاقی شود.

البته برعکس این موضوع هم صادق است. برای بعضی از افراد دیگر، چاقی ممکن است باعث ناراحتی شود. اضافه وزن می تواند منجر به احساسات منفی در مورد خود فرد شود. افرادی که اضافه وزن دارند ممکن است با قضاوت یا انگ افراد دیگر روبرو شوند. این تجربیات می توانند عزت نفس را کاهش دهند. همچنین  مشارکت افرادی که چاق هستند در فعالیت های مثبت دشوار شده و این امر می تواندآن ها را با احساسات منفی رو به رو کند.

قبل از اینکه بخواهیم به ادامه مطلب برسیم؛ بهتر است به شما بگوییم که معمولا استرس در کوتاه مدت باعث می شود مردم کمتر احساس گرسنگی کنند (حتی به عبارتی افراد لاغرتر هم می شوند). با این حال استرس مزمن، اثرات آدرنالین بر اشتها را از بین می برد و کورتیزول بدن را ترغیب می کند تا ذخایر انرژی شما را دوباره پر کند. برای برخی افراد، این موضوع منجر به افزایش وزن می شود.”

دلایل احتمالی چاقی ناشی از اضطراب

بر اساس گزارشی که در Cell Metabolism منتشر شده، محققان دریافتند که استرس مزمن این امکان را دارد که میزان تشکیل سلول های چربی جدید را افزایش بدهد. همه اینها به سطح هورمون هایی به نام گلوکوکورتیکوئیدها برمی گردد که در هنگام استرس به مقدار زیاد تولید می شوند. هنگامی که گلوکوکورتیکوئیدها به طور مداوم بالا باشند (همانطور که در شرایط استرس مزمن این اتفاق می افتد) می تواند شانس تبدیل نوع خاصی از سلول ها به سلول های چربی را افزایش دهد. البته استرس تنها بر این هورمون خاص تأثیرندارد بلکه اثر آن بر روی کورتیزول وصف ناپذیر است.

 اما کورتیزول چیست؟

بدن شما به صورت طبیعی هورمون کورتیزول را تولید می کند. این هورمون(که هورمون استرس نیز نامیده می شود) بر روی کلیه های شما (یعنی توسط غدد کلیوی) ایجاد شده و دقیقا در موقعی که شما توسط عوامل استرس زا احاطه می شوید؛ آزاد می شود. این کار بدن شما را به حالت مبارزه یا گریز می فرستد و عملکردهای منظم بدن را موقتاً متوقف کرده و متابولیسم (سوخت و ساز کالری) شما را کند می کند. در حالی که این هورمون برای بدن شما بسیار مورد نیاز است، اما مانند هرچیزی، می تواند در دوز بیش از حد، مضر باشد.

کورتیزول می تواند منجر به افزایش وزن شود!

اگر بخواهیم به زبان ساده تر بگوییم؛ در زمانی که استرس خواهید داشت، با ترشح این هورمون بدن شما انرژی بالاتری را پیدا می کند. انرژی بالا طبیعتا نیازمند مواد غذایی و کربوهیدرات است؛ بنابراین اشتهای شما برای دریافت این مواد خوراکی بسیار بیشتر می شود.

اما جالبی اینجاست که بدن ما هوس خوردن غذاهای شیرین، چرب و شور پیدا می کند و این بدان معناست که شما بیشتر از یک وعده غذایی متعادل، هوس خوردن فست فود و میلک شیک می کنید. افزایش بیش از حد کورتیزول همچنین می تواند بدن شما را به تولید تستوسترون سوق دهد. این موضوع ممکن است باعث کاهش توده عضلانی و همچنین کند شدن در سوزاندن کالری بدن شما شود.

اما چرا این کندی در سوزاندن کالری می تواند مضر باشد؟ از آنجا که متابولیسم شما مسئول تبدیل غذا به انرژی است، تغییر در نحوه عملکرد این سیستم می تواند مشکلات بالقوه ایجاد کند. همانطور که توسط انجمن روانشناسی آمریکا مشخص شده است، این مسائل عبارتند از:

• افزایش وزن
• خستگی
• افسردگی
• فشار خون بالا
• دیابت نوع 2
• کاهش اثربخشی سیستم ایمنی بدن

کورتیزول “هورمون استرس” نامیده می شود زیرا کورتیزول اضافی در مواقع استرس جسمی یا روانی ترشح می شود و با الگوی طبیعی ترشح کورتیزول (بیشترین میزان در صبح زود و کمترین در شب) متفاوت است. این اختلال در ترشح کورتیزول نشان داده که استرس و افزایش کورتیزول بیشتر باعث ایجاد چربی در ناحیه شکم می شود.این رسوب چربی به عنوان “چربی سمی” نامیده می شود زیرا رسوب چربی شکمی با توسعه بیماری های قلبی عروقی، از جمله حملات قلبی و سکته مغزی ارتباط دارد.

عوارض چاقی ناشی از اضطراب

کلمه “استرس” به طور معمول در زندگی روزمره استفاده می شود، اما اینجا می خواهیم تا تاثیر عمیقی که بر زندگی و سلامت بدن ما دارد را به شما نشان بدهیم . اگر استرس شما مزمن است ، تعدادی از رویدادها در مغز و بدن شما اتفاق می افتد که در نهایت باعث افزایش وزن می شود. در اینجا یک نقشه راه اساسی از آنچه در حال رخ دادن است آورده شده است:

• بخشی از مغز شما که آمیگدال نامیده می شود خطر یا استرس را در محیط شما احساس می کند.
• سپس آمیگدال به قسمت دیگری از مغز شما، یعنی هیپوتالاموس ، علامت می دهد تا در برابر این احساس واکنش جنگ یا گریز را آغاز کند.
• در مرحله بعد هیپوتالاموس به غدد فوق کلیوی شما سیگنال می دهد تا هورمون هایی به نام کورتیزول و آدرنالین را برای رسیدگی به این رویداد استرس زا آزاد کنند.
• آدرنالین به شما در دریافت اکسیژن بیشتر و افزایش جریان خون به ماهیچه ها کمک می کند تا سرعت شما افزایش یابد. اگرچه این هورمون ممکن است کمی احساس فشار در شما ایجاد کند ، اما این بخشی از مسئله افزایش وزن نیست. کورتیزول مقصر معمول است که باعث افزایش وزن در زمان استرس می شود.

بیایید کمی عمیق تر عمل کنیم تا ارتباط بین استرس، کورتیزول و افزایش وزن را ببینیم.

 

کورتیزول زمانی می تواند یک هورمون مهم و مفید باشد که در مقدار مناسب ظاهر شود. این هورمون التهاب را کاهش می دهد، به سوزاندن چربی در انرژی کمک می کند و سطح قند خون را که بر اشتها تأثیر می گذارد تثبیت می کند. حتی به شما کمک می کند تا صبح با طراوت از خواب بیدار شوید. اما وقتی مقدار زیادی از آن در سیستم شما وجود داشته باشد، می تواند باعث افزایش وزن شود. کورتیزول بدن شما را آماده مبارزه یا فرار از موقعیت استرس زا می کند. اگر مغز شما فکر می کند شما در خطر هستید، می خواهد بدن شما کالری و چربی خود را برای مقابله با تهدید و گرم نگه داشتن خود حفظ کند. با افزایش سطح کورتیزول در جریان خون، هورمون اشتهای شما را افزایش داده، باعث مقاومت به انسولین می شود و متابولیسم شما را کند می کند. این باعث می شود بدن چربی و کالری ذخیره کند تا به شما در مقابله با استرس کمک کند.

کورتیزول چربی های شکمی چه خطراتی دارد؟

اکنون، باید بدانید که انواع مختلف چربی وجود دارد. چند نوع چربی قابل مشاهده وجود دارد که در داخل سلول های چربی ذخیره می شوند. به آنها چربی احشایی گفته می شود. این سلول های چربی مانند دیگر سلول های چربی نیستند که برای ایجاد انرژی سوخت می سوزانند؛ بلکه آنها از نظر متابولیک غیر فعال هستند.

هنگامی که بدن شما سطح کورتیزول بالایی را تجربه می کند ، ذخایر پروتئین را به گلوکز (قند) تجزیه می کند که سپس به عنوان سوخت یا ذخیره سازی مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین چربی ذخیره شده را در جاهای دیگر بدن شما بسیج می کند و آن را به ذخیره چربی در شکم شما می رساند. اگر دائماً تحت استرس قرار می گیرید، بدن شما مجموعه خوبی از چربی انباشته را درست در شکم شما شروع می کند.

همانطور که می بینید، چربی اندام های حیاتی بدن مانند کبد ، روده ها و سایر اندام های داخلی را احاطه کرده است. به این معنی که می تواند برای عملکرد این اندامها بسیار مضر باشد. چربی احشایی اضافی می تواند باعث مشکلات جدی سلامتی مانند:

• بیماری مزمن قلبی
• دیابت نوع دو
• فشار خون
• مشکلات زنان و زایمان

– اگر تمایل دارید درمورد ارتباط چاقی و بارداری بیشتر بدانید بر روی متن لینک داده شده کلیک کنید.

• سرطان – سینه و روده بزرگ
• بیماری آلزایمر

علاوه بر این، سطوح اضافی کورتیزول ناشی از استفاده از گلوکوکورتیکوئیدها یا تومورهای هیپوفیز می تواند باعث سندرم کوشینگ شود، که با سفت شدن و ضخیم شدن چربی، چاقی شکم را بیشتر می کند و کل شکم را می پوشاند. چربی شکمی ناشی از استرس مقادیر زیادی مولکول های التهابی ترشح می کند که به مقاومت به انسولین کمک می کند و منجر به عدم تحمل گلوکز و دیابت نوع دو می شود.

در آخر باید گفت سطوح شدید کورتیزول باعث آسیب به سلول ها و کاهش حساسیت آنها به انسولین می شود. هنگامی که بدن شما شروع به مقاومت در برابر انسولین می کند ، لپتین و گرلین (هورمون های گرسنگی) نامتعادل می شوند – مغز شما دیگر نمی تواند زمان سیری را دقیق تشخیص دهد و دیگر نمی توانید مقدار غذایی که می خورید را کنترل کنید.

سطح کورتیزول خود را کاهش دهید!

وقتی استرس خود را کاهش دهید ، سطح کورتیزول شما نیز کاهش می یابد. برای کاهش استرس، ممکن است لازم باشد بر ذهن و بدن خود تمرکز کنید. با این کار، مغز شما کمتر تهدید می شود و به غده فوق کلیوی شما می گوید سطح کورتیزول را کاهش دهد. برای مدیریت علائم استرس زا این هشت نکته را دنبال کنید:

• روزانه 20 تا 30 دقیقه ورزش کنید.
• خواب کافی و با کیفیت داشته باشید.
• بدن خود را با انتخاب غذاهای سالم تر تغذیه کنید.
• مصرف کافئین و الکل خود را کاهش دهید.
• لیست کارهای روزانه خود را ساده کنید و بیشتر اوقات “نه” بگویید.
• بیرون بروید و از طبیعت لذت ببرید.
• تنفس عمیق و مدیتیشن را تمرین کنید ، حتی اگر به مدت پنج دقیقه باشد.
• با خانواده، دوستان، درمانگر و سیستم پشتیبانی اجتماعی خود تماس بگیرید.
• خوشبختانه غذاهای کاهنده استرس وجود دارد. در اینجا چند مورد وجود دارد که به شما در کنترل وزن کمک می کند
• کربوهیدراتهای پیچیده مانند بلغور جو دو سر، هورمون احساس خوب به نام سروتونین را آزاد می کنند
• پرتقال، با مقادیر بالای ویتامین C، سطح کورتیزول را به میزان خوبی کاهش می دهد.
• ماهی های چرب امگا 3 ممکن است افزایش کورتیزول را در سیستم شما کاهش دهند.
• چای سیاه به کاهش سطح کورتیزول کمک کرده و اگر بدون قند مصرف شود برای وزن شما مفید است.
• آجیل و دانه ها در مقادیر متوسط ​​دارای مقدار زیادی ویتامین B هستند که به شما در حفظ آرامش کمک می کند.

نکته پایانی

به نظر می رسد که چربی شکم مانند سایر چربی ها نیست و متخصصان می گویند چیزی که باید واقعاً شما را نگران کند نزدیک بودن آن به اندام های اصلی در ناحیه میانی است. این چربی “احشایی” که در حفره شکمی قرار دارد – برخلاف چربی زیر جلدی بدن، با تعدادی از مشکلات سلامتی مرتبط است. محققان گمان می کنند که چربی احشایی پروتئین خاصی را ایجاد می کند که باعث التهاب بافت ها و اندام های بدن شما و تنگ شدن عروق خونی شما می شود. این می تواند فشار خون شما را بالا ببرد و مشکلات دیگری ایجاد کند.

از آنجا که این مسائل مربوط به سلامتی به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی و سلامت کلی شما تأثیر می گذارد، یادگیری نحوه انجام و اجرای برنامه ای برای کاهش چربی شکمی بسیار مهم است. راههای زیادی برای دستیابی به این هدف وجود دارد ، با این حال تغذیه مناسب، ورزش و اقدام برای کاهش وزن در مبارزه با چربی های شکمی فوق العاده مهم است.

اگرچه کاهش وزن شکمی به طور خاص دشوار است، اما از دست دادن چربی کلی بدن می تواند به کاهش این نوع چربی خاص کمک کند. در حقیقت، هنگامی که در حال کاهش وزن هستید، چربی شکم اغلب جزء اولین گونه هایی است که از بین می رود. بدیهی است که اغلب اوقات کاهش وزن منجر به سلامت کلی بدن می شود ، به ویژه هنگامی که خطرات ناشی از حمل وزن اضافی در ناحیه شکم را در نظر بگیریم. روش های جراحی لاغری وجود دارد که می توان برای کاهش فوری چربی در ناحیه شکم خود انجام داد.

جراحی کاهش وزن (جراحی چاقی) شامل کاهش حجم معده است تا شما نتوانید آنقدر غذا بخورید واز چربی های شکمی شما کاسته شود. این بدان معناست که بدن شما غذای کمتری جذب می کند. انواع متداول جراحی چاقی شامل بای پس معده ، اسلیو معده، و مینی بای پس است.

به طور کلی، موفقیت جراحی لاغری رد از دست دادن 50 درصد کاهش وزن اضافی بدن و حفظ این سطح برای حداقل پنج سال تعریف می شود. مطالعات بالینی نشان می دهد که پس از عمل جراحی، اکثر بیماران به سرعت وزن خود را کاهش می دهند و این کار را تا 18 تا 24 ماه پس از عمل ادامه می دهند. بیماران ممکن است 30 تا 50 درصد از وزن اضافی خود را در شش ماه اول و 77 درصد از وزن اضافی خود را در 12 ماه بعد از عمل کاهش دهند. اما ذکر این مورد ضروری است که جراحی تنها ابزاری است که به شما کمک می کند تا به کاهش وزن دائمی و رفع بیماری های همراه برسید اما نقش کوچکی در مدیریت کلی چاقی دارد. در واقع شما باید متعهد شوید که بعد از این جراحی، عادات غذایی و ورزشی خود را تا پایان عمر تغییر دهید.

اگر مشکل چافی مفرط دارید و از ضطراب ناشی از آن رنج می برید برای درمان چاقی خود با دکتر سعید شمس بهترین جراح چاقی ارتباط بگیرد و مشکل خود را با ایشان در میان بگذارید و تا بهترین روش و بهترین درمان را به شما پیشنهاد دهد.